STAROSTWO POWIATOWE W SUWAŁKACH

Kampania rosyjska w Prusach Wschodnich skończyła się klęską w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. W 1915 roku Suwalszczyzna została zajęta przez wojska niemieckie i okupowały ją przez cztery kolejne lata. Przestała wówczas istnieć gubernia suwalska. Miejsca największych bitew upamiętniają cmentarze niemieckich i rosyjskich żołnierzy. Znajdują się one m.in. we wsiach Zajączkowo, Maryna, Płociczno w gm. Bakałarzewo, Rutka w gm. Jeleniewo, Rabalina w gm. Raczki, Leszczewek i Płociczno w gm. Suwałki i w Szypliszkach. 

Mimo traktatu wersalskiego, ziemie suwalskie zajęte były przez Niemców do 22 sierpnia 1919 r. Opuszczając Suwalszczyznę przekazali ją władzom niepodległej Litwy. Zmobilizowało to tymczasowe władze polskie (istniejące na Suwalszczyźnie od XII.1918 r. Zarząd Tymczasowy Rady Obywatelskiej Okręgu Suwalskiego i Tymczasowy Zarząd Miejski w Suwałkach) do działań mających na celu utrzymanie tych ziem. Wybuchły lokalne walki polsko - litewskie, znane jako powstanie sejneńskie. Wkrótce regularne oddziały armii polskiej obsadziły ustaloną w Paryżu linię Focha. 

W grudniu 1919 r. wytyczono wschodnie granice Polski. Suwalszczyzna znalazła się po stronie polskiej. Nie mogli tego zaakceptować Litwini i zajęli oni sporny teren latem 1920 roku, wykorzystując niepowodzenia wojsk polskich w walkach z Armią Czerwoną. 

Po Bitwie Warszawskiej sytuacja uległa diametralnej zmianie. Litwini opuścili Suwalszczyznę a 7 października 1920 podpisano układ w Suwałkach, potwierdzający ustaloną wcześniej linię demarkacyjną. Wkrótce Polacy zajęli Wilno i zerwali tym samym układ. Wywołało to konflikt polsko - litewski na długie lata. Suwalszczyzna jednak pozostała w granicach Polski do dziś.